De meeste lezers zullen wel weten: een naaimachine kan meer dan alleen in een rechte lijn vooruit en achteruit. Je hebt er een speciale voet voor nodig en de knop die van onderuit zorgt voor grip op de stof zet je uit en de steekgrootte wordt teruggebracht naar nul en vervolgens kun je tekenen met de machine op stof, zoals je tekent met een potlood op een vel papier.
Met mijn vingers zorg ik dat de stof zo strak mogelijk staat. Een verschil met het potlood op papier is: ik beweeg de stof onder de naald en vervolgens ontstaat een beeld.
Zoals zo vaak is dat (tekenen op de naaimachine) makkelijker gezegd dan gedaan. Het kan irritant zijn: iemand kan iets heel goed en zegt dan; ‘Nah, ’t is heel gemakkelijk.’ In mijn geval is het vaak mis gegaan. De naaimachine leek vaak niet te kunnen wat ik wilde. Nu ik de afgelopen weken veel heb geoefend, concludeer ik dat de problemen van weleer vaak te wijten zijn geweest aan een botte naald. Als ik recent een probleem ervaarde (lange lussen aan de achterkant bijvoorbeeld) verving ik de naald en warempel: weg lange lussen.
En vervolgens is het natuurlijk een kwestie van van steeds weer doen: oefening baart kunst.
Het is als met leren lezen of leren fietsen: als je na moet denken over ‘hoe moet dat ook alweer’ dan ben je te laat. Alles wat je leert, dient te automatiseren: je stapt automatisch goed van je fiets. je remde al voordat je woorden vindt die tegen je zeggen ‘Kijk uit.’
Het gaat lang met horten en stoten, maar dan langzaam maar zeker beginnen handelingen zich als vanzelf te voltrekken. Alsof je brein in je vingers is gaan zitten.
Bijgaand bloemetje komt uit een plantengids. Ik naaide het na alsof ik het tekende. Ik ga het nu hierna nog batikken.
De afgelopen maand leende ik een ouder werk uit aan een vriendin. U kent dat wel: nieuw huis, kale muur. Het is een batik aangevuld met naaimachinelijnen van draad. Wat ik wel eens meemaak : ik zie oud werk en ik denk: dat was niet eens zo slecht.
Dit keer viel die gedachte samen met allerlei kennis over planten. Planten spelen een belangrijke rol in het ecologisch evenwicht. Veel mensen weten echt het verschil niet tussen een margriet en een madeliefje. Ik zal niemand afrekenen op het niet paraat hebben van feitenkennis, maar dat veel mensen als het ware blind zijn voor hoe planten zich handhaven, dat maakt dat we planten te weinig zien.
Wij zien planten te weinig en planten zelf zien heel goed wat ze moeten doen, hoe ze moeten groeien om een vaste plaats te krijgen in deze mensenwereld. Maar dat zien wij mensen dan weer niet. Zo verbaast het me dat planten op een parkeerplaats bloeien met bijzonder korte stelen en in mijn tuin bloeit de paardenbloem op een stengel van tientallen centimeters.
Ik ben bezig met twee wandkleden met planten en bloemen. Ze zijn nog niet af, dus ik wacht nog even met ze op de site zetten. Het werk dat u hierboven ziet is een jaar of vier oud. Ik ben benieuwd of u kunt zien dat ik de afgelopen jaren iets heb geleerd. Ik verwacht dat beide werken eind deze maand wel op de site zullen staan.
marijadriaens.com 