DE MEERWAARDE VAN BATIK
Bij batik is het resultaat altijd transparant.
Het werkproces blijft zichtbaar. Dat eerste witte streepje? Dat blijf je zien ook nadat de was eruit is. Dát kenmerk van batik gebruik ik om iets te vertellen: je ziet dan als het ware de geschiedenis.
Een trui, een borduurwerk: als ik wil kan ik het resultaat ‘uithalen’, ik kom dan weer uit bij mijn beginmaterialen: bollen wol, strengetjes zijde. Bij batik is dat niet: de pigmenten trekken ín de stof en dat is onomkeerbaar. De geschiedenis kan niet ongedaan worden gemaakt.
Het mooie van batik is ook dat perfectie niet bestaat: altijd zal ergens de was breken.
Altijd zal ergens een streepje verf naar een onbedoelde kant lopen. Dat kan ik een mooie metafoor vinden voor het leven: je plant iets, je bedoelt iets…maar dan blijkt een doelgerichte handeling, een gebaar toch anders uit te werken dan gedacht…en daar baseren we onze vervolgstappen weer op.
Dus ik merk: ik raak extra gemotiveerd om verder te gaan met batikken.
MIJN THEMA DE KOMENDE TIJD WORDT ‘VERANDERENDE TIJDEN’
Door het schrijven over de geschiedenis van textiel wordt me duidelijk hoe de wereld in enkele decennia kan veranderen. Hoe een stad, een cultuur, een ambacht in betrekkelijk korte tijd kan veranderen van een economisch hoogtepunt met overzicht en aanzien tot chaotische uitzichtloosheid en financieel gebrek.
Wie leeft in het glorieuze moment kan denken: wat ben ik goed bezig. Om er tien jaar later achter te komen: die wereld waarover ik zo tevreden was, is verbrokkeld.
Mensen leken zo goed vooruit te komen, maar nu blijkt dat ze wind mee hadden, en nu is de wind gedraaid.
En zo kwam ik bij de nieuwe onderwerpen voor mijn batiks van de afgelopen maanden.
De werken die ik laat zien, waren bedoeld als een laatste exemplaar, (er zijn al proeflapjes die ik niet laat zien 🙂 maar inmiddels heb ik besloten dat ik er nog een versie van ga maken.
TWEE BATIKS OVER DE INFORMATIEVOORZIENING
In de huidige tijd is de informatievoorziening niet meer gereguleerd.
Iedereen kan vrijblijvend alles roepen. Mensen worden geraakt en lijken daar boos of verdrietig over te kunnen worden. En wat daarbij gelukkig ook het geval is: mensen die nooit een stem hadden, mogen hun stem nu verheffen.
Hoe anders was dat vroeger: toen hadden we één krant. De goede wel te verstaan :-). Het was de krant die hoorde bij onze/mijn zuil. Je zag alles in het perspectief van je eigen zuil.
Het lijkt misschien een tijd om naar terug te verlangen, maar het was een tijd van desinformatie, van schijnzekerheid. De belanghebbers vertelden wat henzelf goed te pas kwam.
Er zijn veel beelden te zien, die allen iets vertellen. Daarom heb ik gekozen voor één kleur.
Meer kleuren zouden afleiden.
De afmetingen zijn 60 x 80 cm.
TWEE BATIKS OVER DE TEXTIELINDUSTRIE
Deze week kwam in het nieuws dat een grote bank heeft besloten om geen kredieten meer te verstrekken aan grote modemerken, omdat het beleid in de textielindustrie te langzaam verandert.
Er is te weinig oog voor het milieu, te weinig zorg voor de werkomstandigheden van de arbeiders die te weinig betaald krijgen.
Ook daar maakte ik twee batiks over. Er wordt veel te veel textiel geproduceerd en de grondstoffen voor dat overschot zijn vervuilende fossiele brandstoffen. Niet dat het vroeger hemels was: toen zaten kinderen, vrouwen, meisjes de beste jaren van hun leven te besteden aan het spinnen van de draad. Gevangen in strikjes en corsetten. Trouwens: de meisjes en vrouwen in de kledingfabrieken van nu…..
OVER HET BLOG
Deze maand werkte ik relatief lang aan het hoofdstuk over de herkomst van onze draden van textiel. Niet eerder besteedde ik zo lange tijd aan het bestuderen van twee werelden: de industriele/de chemische, die niet echt naast mijn deur lag, maar die wel degelijk mijn huis binnenkomt en de wereld van het oude ambacht.
Ikzelf leerde: denken dat katoen altijd milieuvriendelijk is, is naief.
En…er bestaat stof van hennep…wist ik niet.
Het is nog niet helemaal af: de foto’s en de illustraties voeg ik binnenkort toe. Ik verwacht in de tweede helft van september te kunnen publiceren.
marijadriaens.com 