Driedimensionaal werk

Zoekend naar de juiste vorm voor een gedachte blijkt soms dat werken in het platte vlak niet de diepte oproept die ik wens.

Zo maakte ik mij zorgen over de natheid van het landschap in de herfst, nadat het week in, week uit had geregend. Het beeld – een weerspiegeling van de wolken in de plassen – is mooi, maar zo verbeeld ik niet mijn zorg.

Door gebruik te maken van meerdere dimensies lukt het om mijn bezorgdheid te vangen in een beeld. Ik leefde bijvoorbeeld mee met de klimaatactivisten, die door de lockdown niet meer konden demonstreren. Zulke gedachten leveren driedimensionaal werk op.

GLOBAL WAR(M/N)ING vijf spandoeken – gebatikt – de grootste is 110 x 40 cm. De kleinsten zijn 60 x 30 cm.

SPANDOEKEN VAN MILIEUACTIVISTEN Eén van de acties van milieuactivisten was om als het ware dood in de openbare ruimte te gaan liggen. Op de grondplaat zijn de contouren te zien van een moeder met kind. Ik markeerde de plaats als een plaats delict.

Een ander drie-dimensionaal werk: ONGEZIEN WERK VAN ONGEZIEN KUNSTENAAR 90 cm x 30 x 160 cm.

Veel mensen maken kunst, maar het werk blijft thuis ongezien in een la of in een klein kamertje.

Het werk bedoelt een oproep te zijn: enerzijds aan de makers: laat jezelf en je werk zien. En anderzijds aan de kijker: geef iemand waardering voor hetgeen hij/zij doet. Als iets niet wordt gezien, kun je er ook niet van houden.

Het werk bovenaan deze pagina heet REPERCUSSION. 2/2 of WEERSLAG. Het verbeeldt een volkstuin in de winter. Afmeting 80 x 50 x 3 cm.