Er is met de machine genaaid en met de hand geborduurd.
De lijnen van het perspectief, de voorstellingen zijn geïnspireerd op volkstuinen.
Iets nieuws maken met kleine lapjes textiel is een zeer oude techniek.
Met name vrouwen doen het al zo lang als de mensheid bestaat: een stukje stof, een niet versleten randje uit een oud kledingstuk…als je die aan elkaar maakt, ontstaat een grote en sterke lap.
Het samenvoegen van lapjes is voor mij een metafoor voor het zelf creëren van een nieuw zinvol geheel.
Een oud stukje stof, bijna was het weggegooid, komt in een nieuw verband te staan, waarmee het deel wordt van iets nieuws dat weer dienst doet, iets dat mooi is.
Als ik de waarde besef, is niets oud of afgedankt.
Het begrip nieuw krijgt een meerwaarde, omdat ook het oude wordt meegenomen in het nieuwe.
Enfin: wandkleden van lapjes. Alle katoenen of linnen lapjes verf ik zelf. Soms maak ik eerst witte lapjes aan elkaar, die vervolgens worden gebatikt.
Batik is een zeer oude schildertechniek waarbij gesmolten was wordt gebruikt om de verf te sturen naar plaatsen waar ik deze kan gebruiken.
Het kan ook andersom zijn: ik maak een ontwerp en dan verf, borduur ik daar de lapjes bij.
Ik vind dat het een meerwaarde heeft, wanneer je kunt zien dat de voorkant van een werk is verbonden met de achterkant. Het geeft zowel het werk als het proces transparantie.
Bij batikken blijft alles zichtbaar.
Ook in die transparantie zie ik een metafoor: de pigmenten lopen naadloos over in een volgend vakje.
Alles staat in verbinding met elkaar.
Onderstaande twee lapjesschilderijen maakte ik een jaar of tien geleden.
Ik verfde toen nog niet zelf.
Het werk werd in 2016 geselecteerd voor de landelijke tentoonstelling van het Quiltersgilde in Breda.
Ook dit wandkleed maakte ik betrekkelijk lang geleden (2015). De stukjes stof zijn van zijde en wolvilt. Ik borduurde met de hand. De randen aan de zijkant zijn van doorzichtige zijde.
Ook dit wandkleed, geinspireerd op een landschap in Midden Frankrijk, maakte ik een jaar of tien geleden. De stukjes stof zijn van zijde en wolvilt. De vormen die lucht of water verbeelden zijn van zijde en de aarde is van vilt.
De details maken het werk boeiender. ik borduurde deze met de hand.
De randen aan de zijkant zijn van transparante zijde.
Meer lapjeswandkleden uit het blog
Vond u deze pagina interessant…in het blog (Maakproces) kunt u………………
…….bij juni ’21 meer lezen over dit patchwork.
Het heet ‘De Ackerdijkse Plas’.
Ook dit werk is een batik. Ik startte met blanco katoenen lapjes patchwork.
In mei ’21 en jan. ’23 schreef ik eveneens over wandkleden gemaakt van lapjes. Klikt u s.v.p. bij Blog (bovenin de menubalk) op ‘het maakproces’, dan wijzen de afbeeldingen en de titels u verder de weg.
In juni ’22 maakte ik twee wandkleden over het verliezen van het textiele ambacht en de overgang naar de huidige moderne textieltijd. In het onderste deel van het linnen wandkleed zijn lapjes van katoen ingevoegd, alsof het een stripverhaal is. De titel van de wandkleden: We Zijn De Draad Kwijt I en II.
In juli ’22 maakte ik één patchwork batik, die aan twee zijden een boodschap vertelt: de mooie voorkant vertelt hoe mooi een landschap kan zijn. De achterkant vertelt: die mooie voorkant bestaat uit kleine, losse, kwetsbare stukjes.
Ik maakte deze batik nadat ik over dit landschap vier acryl schilderijen had gemaakt. U kunt ze zien en er meer over lezen in http://Marijadriaens.com/2024/06/30/het-bergse-bos-geschilderd-en-gebatikt-juli-24
Ik maakte, al weer jaren geleden toen ik nog niet zelf verfde, een Zonnebloem in zijde. Ik maakte deze op de traditionele patchworkmanier: stukjes stof spannen over een kartonnetje en dan de randen van het textiel aan elkaar verbinden. Ook bij dit werk fascineert de achterkant.
De voorzijde plaatste ik op de pagina https://marijadriaens.com/creaties-in-textiel/
marijadriaens.com 